Kloosters en roeirace

Na de gefrituurde krekels gisteravond en een goede nachtrust reden we weer weg om 7 uur langs een rustig dampende Mekong rivier met de mist boven de bergen van Laos daar achter. Hier rijden we weer links en het is rustig op de weg zonder alle scholieren. Deze etappe wordt meer dan 100 km over een saaie maar snelle hoofdweg. Onderweg zagen we 2 traditioneke lange smalle boten op een aanhanger langskomen en in de pickup truck et achter zaten kerels die best wel eens roeiers konden zijn. Halverwege onze dagtocht bevindt zich een van de grootste tempels van Thailand. Het is indrukwekkend om al die mensen te zien bidden en offers geven aan de monniken waarvoor ze zegeningen terug krijgen. Om 11 uur reden we weer verder tot ik na enkele kilometers vlaggetjes zag hangen en luidsprekers hoorde in de verte. We fietsten de zijweg in naar een tempel en ja hoor. Een roeiwedstrijd was al aan de gang en ze kwamen net in zicht. Onder luid gejoel peddelde de bemanning van 3 boten tegelijk zich de armen uit het lijf en wij konden het precies mooi vastleggen. Dit was de eerste wedstrijd van het jaar met boten uit Laos en Thailand en juist op dat moment fietsen wij daar langs. Dit is iets dat we heel graag wilden meemaken, zeker nu we Muiden Pampus Muiden hebben gemist thuis. De organisatie kwam naar ons toe. We waren de enige buitenlanders daar en we moesten alle handen schudden en uitleggen wie we waren en wat we in Thailand deden. Ik maakte een foto van de prijsuitreiking maar werd gevraagd om op het podium te komen om naast de voorzitter te staan. Ja nu zijn jullie zeker wel een beetje jaloers allemaal. We werden uitgebreid genoemd als de fietsers uit Nederland. Cees moest er ook bijkomen om samen de enorme trofee vast te houden. Alle vrouwen wilden met de eregast op de foto, maar wij moesten verder. Het was warm 34 tot 40 graden maar met een gemiddelde boven de 21 en een enorme smile vonden we na 110 km een goed hotel in Mukdahan.