Van Chang Mai naar Ko Chang.

Mooie kop voor de reis. Even uitzoeken wat Chang betekend. Vanmorgen om half zeven zaten we al weer aan de rijst met iets, zo heet dat ik er een stevige hik van kreeg. De weg was vlak en snel. Eigenlijk hebben we vanaf Laos al wind mee, al waait die niet hard, het is toch een meevaller zoals we eigenlijk bijna alleen maar meevallers hebben meegemaakt. Mijn dank hiervoor. Ik zocht vandaag veel naar mooie bloemen en planten naast de verder niet erg bijzondere weg. Maar het schoot wel lekker op naar de Final destination. Zo leuk dat veel vrienden meeleven met dit wat best wel een avontuur genoemd mag worden. Ik ben het fietsen nog niet zat, maar toch lokt de zee, het stand en het voldane gevoel aan het einde. Laten we bij een koffietentje onderweg nu weer een lief meisje treffen. Ik dacht de zee eerder te zien maar we zagen hem pas toen we de veerboot opreden. Op Ko Chang aangekomen bleken we eerst een berg met echt steile klimmen over te moeten. Cees die echt veel sterker is geworden deze reis moest capituleren. Dat kon ook niet anders, maar met goed teamwerk kwamen we hier ook weer overheen. Als we terug gaan naar de veerboot huren we een tuktuk heb ik Cees beloofd. De beloning was er wel. Een goddelijk strand, koud bier, een leuk huisje en zwemmen in heerlijk zeewater deden de klim snel vergeten. This is paradise. Echt wel. Als je er 2300 km voor hebt gefietst doet het je zeker meer.
Kijken hoe lang ik het volhoud. Het grote genieten zal ook wel weer gewoon worden na een week. En we hebben nog meer dagen. De eerste dagen zitten we nog in de dik verdiende voorlopen op schema dagen.
Tot verder horens van twee voldane en gelukkige jongens.