Met de boot naar Battambang

We hadden een transfer naar de boot. Tussen 06:30 en 07:30 zou die komen. Bij het karretje op de hoek haalden we voor $1 twee heerlijk belegde stokbroodjes. We waren haar eerste klanten. Ze kende ons nog van gisteren. De hospita leek zenuwachtig. Dat werkte niet geruststellend. Om 07:00 stopte er een tuktuk met 4 Australiërs er in met een linnen dak. Daar konden de fietsen nooit op. Maar het was wel onze pickup. Wij erin. Tassen er ook in gekregen. Het karretje had een soort klaptreeplank achterop. Fietsen er op. Hup: Niets aan de hand, al was er nu geen (nood)uitgang meer. Het brommertje had er moeite mee, maar hij bracht ons naar de haven. Porters grepen onze tassen, brachten ze naar de boot en vonden de fooi te weinig. De boot was nog lang niet vol en de vertrektijd van 07:30 was bereikt. We weten al dat het hier anders werkt. Langzaam maar zeker liep de boot vol. Het dak zat ook al vol met bagage en passagiers en er kwamen er nog meer bij. Uiteindelijk kwam er een boot bij. Wie wilde mocht overstappen en gezellig voeren er om 09:00 uur twee boten door een soms smalle watergang langs mooie bomen die niet in het water horen te staan. We gingen een klein stuk over het Tonlé meer om er weer af te gaan ergens waar de kapitein tussen de waterplanten in de ingang van een rivier zag. Niet lang daarna voeren we tussen de kleurijke floating villages door. Het was echt een mooie trip door dit prachtige natuurgebied vol vogels en veel boven het water springende vissen. Ik was blij met de zoomlens die ik de hele reis had meegezeuld want die kwam nu goed van pas. Helaas kan ik die foto's nog niet delen. Hier en daar werden nog wat locale passagiers opgepikt. Tussen de middag stopten we 20 min. bij een hutje waar je rijst met een smaakje en wat vlees er in kon kopen. Toen wij aan de beurt waren was de groente al op. De boot vertrok weer en slalomde door een kronkelende kreek waarbij tegemoet komende boten werden gewaarschuwd door een toeter. Je kon ze niet altijd zien aankomen tussen de hoge bosjes waar je een tak in je gezicht kon krijgen als je je hoofd uit het raam stak voor een uitzicht naar voren. Tot zover was het een feest. Daar kwam een einde aan toen we steeds meer en meer vuil zagen drijven.Daar woonden ook nog mensen tussen in krotterige hokken met kinderen. Er werd gewoon gevist. Dat kwam mee met de rivier die uit Batangbang kwam. Jammer.
Vuiligheid aan het einde. Ik draai het liever om. Vuil met heel veel moois er voor. Hotel zoeken. Douchen en verder genieten.
Groetjes van Bram en Cees.